Pierwotnie rola Patricka Batemana została zaproponowana Edwardowi Nortonowi, ale ją odrzucił.
W początkowej wersji, obsada miała wyglądać następująco: Leonardo DiCaprio jako Patrick Bateman, James Woods jako Donald Kimball oraz Cameron Diaz jako Evelyn Williams. Reżyserować miał Oliver Stone.
Kiedyś planowano, aby to Brad Pitt zagrał główną rolę. Reżyserem projektu miał być David Cronenberg, a autorem scenariusza sam Bret Easton Ellis - twórca powieści "American Psycho".
Ewan McGregor był rozważany do roli Patricka Batemana. Ostatecznie zatrudniony został Christian Bale.
Jean Reno był rozważany do roli detektywa Kimballa, jednak zaangażowany został Willem Dafoe.
Liv Tyler była rozważana do roli Jean, którą zagrała Chloë Sevigny.
Drew Barrymore była rozważana do roli Evelyn Williams. Ostatecznie otrzymała ją Reese Witherspoon.
Na wizytówce Batemana w nazwie jego działu "Fuzje i Nabywanie" ("Mergers and Acquisitions") wkradł się błąd ortograficzny, gdyż widnieje tam napis: "Aquisitions".
W ekranie telewizora z sypialni Batemana - podczas kilku scen - można zobaczyć odbicie ekipy filmowej i operatora kamery.
Telefon przy łóżku Patricka Batemana, to jeden z modeli firmy "Bang & Olufsen", który (pod koniec lat 80-tych) jeszcze nie istniał.
Podczas drugiej rozmowy detektywa Kimballa z Batemanem, na płytach CD - leżących po lewej stronie Patricka - można zauważyć odbicie mikrofonu.
W trakcie świątecznego przyjęcia, Bateman nosi na głowie rogi jelenia, które - pomiędzy ujęciami - zmieniają swoje położenie.
Gdy Patrick słucha swojej nowej kasety z nagraniami Roberta Palmera, w tle można zauważyć karetkę FDNY. Akcja filmu toczy się pod koniec lat 80-tych, a nowojorska straż pożarna zaczęła świadczyć tego typu "usługi medyczne" dopiero na początku lat 90-tych.
Podczas porannych ćwiczeń, Patrick Bateman "ogląda" "Teksańską masakrę piłą mechaniczną". Jednak krzyki Sally Hardesty (Marilyn Burns) są niespójne z tymi, jakie możemy usłyszeć podczas oglądania oryginału, autorstwa Tobe'a Hoopera.
Podczas sekwencji tytułowej - w znajdującym się na stole, srebrnym nożu - można dostrzec odbicie kamery.
W momencie, gdy Bateman korzysta z budki telefonicznej przy Park Avenue, na budynku w tle widzimy napis "MetLife", zamiast którego powinna widnieć nazwa "Pan Am". Faktem jest, że "Pan Am" sprzedało ten budynek firmie "MetLife" w latach 80-tych, jednak logo linii lotniczych zostało zdjęte dopiero na początku lat 90-tych.
Gdy po raz pierwszy Kimball przesłuchuje Batemana, kapsułka z tabletkami leżąca na biurku Patricka (obok suszki do atramentu) pojawia się i znika pomiędzy ujęciami.
Podczas pierwszego spotkania Batemana z Kimballem, sekretarka (Jean) przynosi detektywowi wodę, której on nie chce. Butelka i szklanka zostają więc postawione w narożniku biurka. Podczas konwersacji - zarówno butelka, jak i szklanka (nieznacznie) zmieniają swoje położenie. Także popielniczka w magiczny sposób zmienia lokalizację.
Gdy Patrick - po raz pierwszy - uderza siekierą w Allena, struga krwi pojawia się zanim ostrze dosięga głowy Paula. Poza tym, krew tryska pod niewłaściwym kątem (głowa ofiary nie znajduje się tam, gdzie być powinna).
Kiedy Bateman pakuję walizkę w mieszkaniu Allena, światło w łazience za jego plecami jest zgaszone. Gdy Patrick wstaje i zaczyna iść w stronę drzwi, to samo światło - nie wiedzieć czemu - jest już włączone.
W jednej ze scen, Patrick - trzymając w ręku album "No Jacket Required" (1985), autorstwa Phila Collinsa - słucha kawałka "In Too Deep". Co ciekawe, utwór ten pochodzi z zupełnie innego krążka - "Invisible Touch" (1986), a jego twórcą jest formacja Genesis, do której (swego czasu) należał właśnie Phil Collins.
Telewizor, na którym emitowane jest przemówienie Ronalda Reagana, to Sony Trinitron. Ten model urządzenia nie był jeszcze dostępny w latach 80-tych.
Film porno, który ogląda Patrick podczas rozmowy telefonicznej z narzeczoną, pochodzi z 1997 roku, podczas gdy akcja filmu rozgrywa się w latach 80-tych.
Kiedy Bateman odtwarza płytę Roberta Palmera możemy usłyszeć piosenkę "Simply Irresistible". Akcja filmu rozgrywa się w roku 1987, a album z tym utworem ukazał się dopiero rok później.
Patrick częstuje swoich gości czekoladowymi truflami marki Varda. Akcja filmu rozgrywa się w roku 1987, podczas gdy firma produkująca te słodkości powstała dwa lata później.
Film kręcono w Nowym Jorku (Nowy Jork, USA) oraz w Toronto (Kanada).
Przy każdej ze scen z udziałem detektywa Donalda Kimballa (Willem Dafoe), pani reżyser prosiła Willema, aby ten opisywał swoją postać na 3 różne sposoby. "1" - Kimble wiedział, że Bateman zabił Allena, "2" - Kimble nie wiedział, że Bateman zabił Allena i "3" - Kimble nie był do końca przekonany, co do winy Batemana. Mary Harror miała wówczas możliwość wymieszania ujęć, dając widzom szczyptę niepewności odnośnie przemyśleń detektywa względem zabójcy.
Aby film mógł uzyskać status "R" (Restricted), Mary Harron musiała wyedytować scenę "trójkąta" pomiędzy Batemanem i dwiema prostytutkami. Całość została skrócona o ~18 sekund, a wypowiadana przez Patricka kwestia - "Christy, bend over so Sabrina can see your asshole" - została poprawiona na "Christy, bend over so Sabrina can see your ass".
Wydanie DVD - zatytułowane "Killer Edition" - zawiera pełną, nieocenzurowaną wersję filmu.
W scenie z prostytutką Christie, przyjaciółka Batemana wspomina ich wspólnego znajomego o nazwisku "Alison Poole". Alison Poole jest narratorem oraz głównym bohaterem powieści "Story of My Life", której autorem jest Jay McInerney - rówieśnik Breta Eastona Ellisa, piszący w tym samym okresie, co on.
Zdjęcia do filmu realizowano w okresie od 28 lutego do 23 kwietnia 1999 roku.